‘Als ik de Gouden Freelancer win, ga ik de prijs met mijn belangrijkste bronnen delen. Ik vind het indrukwekkend hoe zij hun carrière riskeren om met mij te spreken. Ook vind ik het ontroerend hoe bronnen je gaan vertrouwen, terwijl ze hele intieme dingen vertellen. Daar moet je ook veel tijd in investeren. Je hebt er niks aan als een bron tegen zijn of haar zin in in de krant wordt gezet. Nadat acteur Hélène Devos op instagram iets had vermeld over haar aanklacht tegen ITA heb ik haar heel vriendelijk en vrijblijvend benaderd. Toen ze me uiteindelijk wilde ontmoeten zijn we de eerste keer gaan wandelen in het Flevopark met onze honden. Toen schreef ik nog niets op; we moesten eerst kennismaken en zien of ze me zou kunnen vertrouwen. Bij een eerste keer écht interviewen gaf ik haar ook huiswerk mee want alles wat je aan beschuldigingen hebt, moet je op papier hebben. Daarom was ik ook heel blij met een deep throat bij ITA die belastende geluidsopnames had gemaakt en iemand anders die financiële gegevens opstuurde.’

‘Ik doe al heel lang onderzoek voor kranten en ben principieel freelancer. Sterker nog, ik ben uit dienst gegaan omdat ik vergaderen haat, gestrest raak van kantoorpolitiek en me een productiemachine voelde. Ik wil in elk geval de illusie hebben om mijn eigen onderwerpen te kiezen en meer te maken dan alleen maar artikelen. Makkelijk is dat niet. Soms is het heel lastig om een chef of hoofdredactie te overtuigen dat een verhaal er echt moet komen, ook al heb je al veel belangrijke verhalen op je conto staan. Ik heb wel eens onderzoeksgeld van het Fonds BJP gehad maar dat doe ik niet meer want ik vind het absurd dat een rijke krant als NRC subsidie gaat aanvragen om mij te betalen. Dit zijn toch verhalen die ze gewoon moeten kunnen betalen? Het zijn de best gelezen stukken van de krant. Dit artikel over ITA ging echt de pan uit en kwam in de leescijfers zelfs boven de sudoku uit. Dat is ongekend want bijna altijd is de sudoku het best gelezen onderdeel van de klant. Wat ik altijd wel weer heel relativerend vind overigens.’

‘Het mooiste moment bij het maken van dit stuk was de dinsdagochtend negen uur dat we op send drukten. Want ITA heeft met advocaten behoorlijk lang geprobeerd dit stuk uit de krant te houden. Ze haalden echt alles uit de kast: van brieven met intimiderende taal tot advocaten die spraken over onfatsoenlijke journalistiek en weigeringen om vragen te beantwoorden. Dat maakte dit het meest zenuwslopende stuk dat ik ooit gemaakt heb. Ik heb alles driedubbel gecheckt en vele nachtmerries gehad. Dus toen het vijf dagen later dan gepland toch echt online kwam te staan, was ik enorm opgelucht.’